നനവാര്‍ന്നതാം കടല്‍-
ക്കര; യാഞ്ഞടിക്കുന്ന
തിരമാലകള്‍; വീണ്ടും
നീളുന്ന നിഴലുകള്‍.
വിജന വിമൂകമാം
തീരഭൂവിതില്‍, രണ്ടു
പദമുദ്രകള്‍ പോലെ
നീയുമീ ഞാനും മാത്രം.
മുഗ്ധസന്ധ്യകളുടെ
ലജ്ജയും സൌന്ദര്യവും
നിങ്കവിളിങ്കല്‍ മഴ-
വില്ലുകള്‍ വരയ്‌ക്കുന്നു.
ശുഭ്രമീമണല്‍ത്തട്ടില്‍,
നിന്‍കവിളിണകളില്‍,
വിഭ്രമം നിഴലിക്കു-
മീനീലമിഴികളില്‍
നോക്കി ഞാനിരിക്കുന്നു;
നിന്‍റെയീപ്പരിഭവ-
പൂര്‍ണ്ണമാം മുഖമല്ലോ
കാണുവാനെനിക്കിഷ്ടം.
കാറ്റിരമ്പുന്നൂ, തണു-
പ്പേറിയ ധനുമാസ
രാവിതാ മൂടിപ്പുത-
ച്ചെത്തുവാനൊരുങ്ങുന്നു.
നീണ്ട നിന്‍ വിരല്‍ത്തുമ്പാ-
ലിനിയും മറയാത്ത
കാലടിപ്പാടൊക്കെയും
കടല്‍ മായ്‌ക്കുന്നൂ വീണ്ടും.
ജലബിന്ദുക്കള്‍ മിന്നി
നില്‍ക്കുമീയളകങ്ങള്‍
കരതാരിനാല്‍ മാടി-
യൊതുക്കാനൊരുങ്ങാതെ
ഈറനായെന്നാലുമീ
നനവാര്‍ന്നതാം കടല്‍-
ത്തീരത്തിലിരിക്കുന്നൂ
നീയുമീ ഞാനും മാത്രം.
Monday, December 3, 2007
കടല്‍ക്കരയില്‍
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment